«Аднаўленьне Незалежнасьці адбылося ў выніку намаганьняў палітычнага авангарду нацыянальнай дэмакратыі — Беларускага Народнага Фронту. Аднак да 25 жніўня 1991 году былі стагодзьдзі змаганьня нашых продкаў, усіх тых, хто не зьмірыўся з панаваньнем спачатку царскай, а потым камуністычнай імпэрыі», — напісала Івонка Сурвіла.
Яна выказала думку, што Беларусь ня выкарыстала напоўніцу гістарычны шанец:
«На жаль, месца чужых захопнікаў заняў дыктатар, які ня толькі ня любіць зямлі, якую здабыў хлусьнёй, але якою ён гатовы гандляваць, каб утрымаць узурпаваную ім уладу. Здраджаны народ застаецца ў няволі, дыктатар пры падтрымцы Масквы разгарнуў супраць яго татальны тэрор, і сотні тысячаў беларусаў ня маюць іншага выйсьця, як шукаць прытулку на чужыне».
Сурвіла заклікала беларусаў і на радзіме, і ў дыяспары берагчы культуру, шанаваць спадчыну, ня страчваць пачуцьця прыналежнасьці да сваёй зямлі, захоўваць беларускую мову:
«У 2020 годзе беларусы паказалі сьвету, што яны жывы народ, які жадае сам вырашаць свой лёс. Нягледзячы на вымушаную эміграцыю сотняў тысяч беларусаў, мы застаемся адзіным народам — тыя, хто на Бацькаўшчыне, і тыя, хто на чужыне».
Івонка Сурвіла заклікала беларусаў на радзіме і ў эміграцыі супрацоўнічаць, адкласьці пакуль што крытыку адных другімі:
«Ня час цяпер беларусам біцца паміж сабой. Бо залёгка было б двум дыктатарам — Пуціну і Лукашэнку — зьнішчыць нас да апошняга. Мусім зразумець, што мы толькі тады асягнем нашую мэту, калі будзем зьяднанай нацыяй».
- 25 жніўня 1991 году на нечарговай сэсіі Вярхоўнага Савету Беларусі Дэклярацыі аб сувэрэнітэце Беларусі надалі сілу канстытуцыйнага закону, што дэ-юрэ азначала абвяшчэньне незалежнасьці.
- Была прыпыненая дзейнасьць КПБ-КПСС.